فعال اجتماعی
عبدالحسین، معروف به چمن علی ارباب، ولد محمد رحیم قریه‌دار، در 1314ش/1935م، به‌دنیا آمد. زادگاه او آغیل گندو، قریه چهل‌باغتوی پشی، از توابع ولسوالی جاغوری ولایت غزنی می‌باشد.
عبدالحسین وقتی بزرگ شد، سواد خواندن و نوشتن را در نزد ملاهای قریه و مکتب خانگی آموخت. از اینکه پدرش از جمله متنفذین منطقه بود، گاه گاهی در مسایل اجتماعی همراه پدرش شرکت می‌کرد. وقتی پدرش از دنیا رفت، بار مسولیت‌های اجتماعی بدوش عبدالحسین افتاد. ایشان پس از آن به‌عنوان متنفذ؛ عملاً وارد معرکه‌های اجتماعی گردید. ازین‌رو چه در داخل منطقه و چه در سطح ولسوالی‌های جاغوری و مالستان؛ بخاطر حل منازعات و اختلافات درون قومی اشتراک می‌کرد.
چمن ارباب از جمله‌ی زمینداران عصر خود بود و مخارج و مایحتیاج زندگی روزمره شانرا سالانه از فروش درختان ارر و زراعت گندم، جو، جواری و سایر حبوبات وغله‌جات بدست می‌آورد. علاوتاً دو دهقان نیز روی زمین‌های شان کار می‌کردند.
ایشان اسپ سوار مسلکی نبود، اما اسپ نگهداری می‌کرد و از آن به صفت وسایط حمل ونقل استفاده می‌کرد.
چمن ارباب در حوزه سیاست و اجتماع نیز فعالیت‌های داشت و علاقه‌مندی خاص به مبارزات درون حزبی و اجتماعی پیدا می‌کرد. همیشه این علایق باعث می‌شد تا فعالیت‌هایی را در داخل نظام و نهادهای رسمی عهده دارشده و انجام بدهد که میتوان، به‌طور فشرده یادآور شد:
در زمان حکومت خلقی‌ها، ایشان عضو «صندوق تعاونی کوپراتیف»، شد و به‌عنوان منشی صندوق ایفای وظیفه نموده است. همچنان ایشان در «اتحادیه مجاهدین» که معروف به تنظیم بود نیز عضویت یافت. تنظیم در سال 1361 توسط شورای روحانیت جاغوری مورد حمله قرار گرفت که نهضت اسلامی، حرکت اسلامی و جنبش اسلامی نیز همراه شورای روحانیت متحد شدند و منجر به شکست تنظیم شد.
پس از سقوط حکومت خلقی‌ها و با روی کارآمدن مجاهدین، ایشان در تشکیلات شورا در ولسوالی جاغوری، مسولیت بخشی از نمایندگی مردم منطقه را به‌عهده گرفت و جهت هماهنگی و انسجامِ مردم، نیروی نظامی را برای جبهات جنگ علیه روس‌ها بسیج می‌کرد. مسولیت و وظیفه این نمایندگی، اعزام نیرو از داخل منطقه، تدارک موادغذایی، تجهیز و مسلح‌سازی نیروهای مردمی وغیره بود. ایشان درین سنگرهای دفاعی که بنام سنگرهای جهاد مقدس در برابر نیروهای خلق یاد می‌شد، درکوه‌های مرزی به‌نام‌های زرکشو، اینگی و گوار، نیروهای دفاعی را اکمالات می‌کرد. زیرا میان ولسوالی گیلان و مقر، بخاطر مسافه‌های طولانی؛ نیروهای جنگی دچار وفقه و مشکلات می‌شد.
چمن علی ارباب، ضمن مسولیت‌های فوق؛ در زمان جنگ میان پشتون‌های مهاجم مرزی ارزگان و خاکیران، نقش موثری در مرال‌بخشی هزاره‌های جاغوری و مالستان به‌عهده داشت. وی در برنامه‌ریزی و اکمال مواد اعاشه، با تعدادی از موسفیدان و متنفذین منطقه؛ حضور فعال داشت. ایشان همچنان در سنگرهای «دای چوپان» و کوه «دوازده امام»؛ درکنار این نیروها حضور فعال داشت و بخاطر تقویه روحی و جسمی نیروهای جنگی در سنگر، به آنان دلگرمی می‌بخشید.
چمن ارباب همچنان در هماهنگی با متنفذین دیگر منطقه، بخاطر گزینش افراد خِبره و توانا، در انتخابات ولسی‌جرگه، شورای ولایتی و شورای ولسوالی‌ها، رل داشت. نتیجه تلاش‌های وی، حضور وکلایی بود که در شوراهای ولایتی و شورای ولسوالی، مردم پشی به سهم رسید.
چمن ارباب در اواخر سال‌های زندگی، همیشه در منطقه حضور داشت. وی با وجودی‌که ضعیف شده بود، عضو شورای صحی کلینیک، یا مرکز صحی چهل باغتوی پشی گردید. همچنان عضو شورای انکشافی لیسه‌های ذکور و اناث چهل باغتوی پشی و عضو هیات امنا مدرسه عمومی بازار چهل باغتوی پشی نیز بود .
چمن ارباب سرانجام در عمر ۸۴ سالگی؛ بتاریخ نوزدهم حوت سال ۱۳۹۵ش، مطابق ۲۰۱۷ وفت کرد. ازچمن ارباب شش پسر و چهار دختر بجا مانده است.
عنایت الله «رفعت» ۳ آپریل ۲۰۲۳م، مطابق با ۱۴۰۲ش
اصلاح و ویرایش: نادرشاه نظری، 8 آپریل 2023
