معلم و متنفذ اجتماعی
عبدالعلی مقصودی معروف به حاجی مقصودی، فرزند علیاحمد، در منطقۀ چهلباغتوی پشی در سال ۱۳۳۶ش، متولد شده است. مقصودی درسهای ابتدایی دینی را در مسجد قریه، نزد ملای محل آموخت و در زمان حکومت داوود خان، با فراهم شدن نظام آموزشی ملی، دورهی ابتدایه را در مکتب دولتی در چهلباغتوی پشی فرا گرفت. ایشان دوره آموزشی سطح متوسطه تا لیسه را دوباره فراگرفت، اما بهدلیل شرایط نامناسب سیاسی و اقتصادی، به ایران مهاجر شده پس از مدتی به وطن بازگشت.
ایشان در زمان حضور قوای شوروی در افغانستان، در جنگ علیه نیروهای اتحاد جماهیر شوروی اشتراک کرد. بعد از خروج نیروهای اتحاد جماهیر شوروی از افغانستان، سلاح خود را به زمین گذاشته و وارد جنگهای تنظیمی داخلی نشد. وی با جمعی از هم فکرانش و در رأس آن انجنیر موسیخان فیاضی، در زمینۀ بازگشایی معارف در زادگاهش، تلاش و فعالیت نمود و مدت ده سال بهحیث معلم در لیسه ذکور چهلباغتوی پشی ایفای وظیفه نموده و سپس جای خود را به افراد با سوادتر جامعه واگذار کرده و استعفا میدهد.
عبدالعلی مقصودی، مجوز اقامت کاری کشور عربستان را گرفته و به مدت بیست سال در سعودی برای امرار معاش دست به کسب و کار زد. مقصودی در اوج واگیری کرونا (کووید ۱۹) سعودی را ترک کرده به بهطور دایم به زادگاهش برگشت.
مقصودی دارای سه پسر و یک دختر است. احمد فرید سدید فارغالتحصیل دانشکده طب دانشگاه خاتمالنبین کابل، اختر محمد احمدی محصل رشته فقه و معارف اسلامی در دانشگاه جامعه المصطفی عالمیة ایران و احمد جاوید و محبوبه، از جمله فرزندان ایشان هستند.
ترتیب دهنده: عزتالله احمدی.
در مصاحبه با: مقصودی، عبدالعلی. (۱۴۰۲ش). اخترمحمد احمدی. ۵ جوزای ۱۴۰۲ش.
ویرایش: نادرشاه نظری، 8 جون