مدرس و عالم دینی (۱۲40- ۱۳۱۰ش)
شیخ محمد شریف، فرزند عطاالله، نواسه ظلال بیگ، از قریه قلدی، یکی از پیشگامان عالم دینی و اولین ملای چهل باغتوی پشی بوده است. ایشان در زمان حیات خودش سعی کرده است، فقه جعفری را در منطقه گسترش داده و در راستای ترویج فرهنگ صحیح احکام دینی، خدمت کند. به‌طور مثال، درباره حرام دانستن قوتینی (مواشی که در طویله‌خانه می‌مرده و مردم آنرا حلال میدانسته است) احکام نوی صادر کرده مردم را با آموزه‌های جدید آشنا کند. همچنان در مورد نیلنی (مواشی که در کوه می‌مرده و همچنان مردم آنرا حلال میدانسته است) نیز حکم فقهی درست را آموزش بدهد.
شیخ محمد شریف، بیشتر عمر خود را صرف آگاهی دادن به مردم منطقه، به‌منظور انجام صحیح فرایض دینی سپری کرد. پس از وفاتش، پیکر ایشان در قبرستان میانه به خاک سپرده شد که مزار ایشان در آنجا موجود است. فرزندان ایشان به نام‌های محمد صادق و شیخ محمد تقی، راه ایشان را ادامه دادند. چنانکه پسر محمد صادق به نام شیخ محمد انور شریفی، بعد از کسب مدارک عالیه از حوزه علمیه قم، به چهل‌باغتوی پشی بر می‌گردد و بعد از زحمات فراوان، سنگ بنیاد مسجد میانه را می‌گذارد و در آنجا مشغول تدریس دروس دینی می‌شود.
از شاگردان ایشان می‌توان به مرحوم ملا مقدس توغلوغ، شیخ سلمان توغلوع و ملا عوض آهنکشته نام برد. ایشان بعد از سپری نمودن مدتی بنا به دلایل امنیتی و ترس از حکومت و شیطنت بعضی از افراد با نفوذ، مجبور به جلای وطن می‌شود و باقی عمرش را به ایران سپری می‌کند. بعد از فوت، جسد ایشان در جوار بی‌بی معصومه قم به‌خاک می‌شود.
پس از رفتن شیخ محمد انور شریفی از چهل باغتوی پشی، اداره مسجد میانه و تدریس دینی را شیخ فصیحی (تبقوس) ادامه می‌دهد.
منابع: محمد جمعه نورگ.
تهیه و گردآوری: حاج ظاهر نور و حنیف کارگر
ویرایش و اصلاح: نادرشاه نظری، 13 فبروری 2023
